Yaş 20..

Bu yazımı yazarken inanılmaz karamsar bir psikolojide yazdığımı öncelikle bildirmek isterim, eğer modunuz çok güzel ve hayattan keyif alıyorsanız şu anda bu yazıyı okumayı bırakın!

Ve şimdi gelelim Fasulye’nin Faydalarına...
Senelerdir  bir göçebe hayatı yaşıyorum ki ohoo sormayın gitsin, ordan burdan taşınıp, devamlı tatillerde ülke değiştirmekten artık gına geldi ve şu anda küçük çaplı bir kimlik bunalımı yaşadığım da evet, Doğrudur!

Ben kimim? Hayattaki amacım ne? Ben bu mesleği yapabilecek kapasitedemiyim? Ben bu mesleği hayatım boyunca yapmak istiyormuyum? Hayata atılmaya hazırmıyım?
Bunlar hala gizemini koruyan sorular. Durdum düşünüyorum 20 yaşıma giriyorum ve hayatımda neler başardım? Topluma elle tutulur bir şekilde katkıda bulundummu? Kendime bir katkım oldumu ? Ben bu yaşa kadar boş olmayan ne yaptım diye kafamda deli sorular dolanıyor.

Öyle bir yaş ki bu yaş, sadece gelecek üstüne kurulmuş bir yaş “şimdi” kelimesi anlamını yitirmiş herşey geleceğe dayalı artık, çünkü ani kararlar verip anı yaşamayı kaldıramaz bu yaş. Artık 18 yaşında değilim çünkü “teenager” dediğimiz dönemi arkada bıraktık, artık davranışlarımızın mesuliyetini almakla yükümlüyüz, ne de olsa bir buçuk seneye elimde diplomamla bir “Avukat” ünvanı ile mezun olacağım ve o ünvana uygun şekilde davranmalıyım. Şu anda “evde oturup çalışıp iyi bir dereceyle mezun olmak” ile “dışarı çıkıp gençliği yaşamak” arasındaki ince çizgide duruyorum. Evde otursam olmuyor, dışarı çıksamda olmuyor. Araftayım anlaycağınız! Nereye ait olduğumu çözemiyorum. Dışarı çıkıp çılgınlar gibi eğlenip içip içip dağıtıp, düşünmeden hareket edemeyecek kadar yaşlıyım ama iş hayatına atılıp, çalışamayacak kadarda gencim!  

Birde bunların üstüne “ Eh okulda bitiyor, kısmet nerde kısmet?” diye soranlarda olmuyor mu.. buyrun efendim burdan yakın. Okulu geçtik, işi geçtik birde evlenmek kaldı! Bir oydu eksik.
Yok efendim bende kısmet falan yok, beni köşede gördüğü anda çekti gitti, gelenide ben teptim. Şimdi durup dizinizi dövebilirsiniz bende bu kafa olduktan sonra siz “kısmeti” daha çok beklersiniz.

Yaş 70 iş bitmiş derler ya, yalan! Bende yaş 20 iş çoktan bitti.

Böyle b**tan bir yaş ki nefret ettim! Ben ki doğum günülerine aşırı derecede önem veren bir insan olarak, doğum günü kelimesini bile duymak istemiyorum.

Ve bana geçen yıllarımı geri verin, doğum günü pastası hediyeleride sizin olsun!