Kardeş Dediğin..

Kardeş dediğin insan'ın hiç bir zaman seçme şansı olmayıp hayatına dünyadaki en büyük hediye olarak giren tek varlıktır..

Gülerken birlikte güldüğün, ağlarken birlikte ağladığın..
Karşılıksız, birbirlerinin arkasında olan..
Karşılıksız, birbirlerini ölesiye seven..

Kardeş dediğin her zaman yanında olan, hiç bir şeyden gocunmadan gerekirse kendi hayatı pahasına birbirini koruyup kollayan..

Kardeş dediğin bir elmanın iki yarısı.. Birbirini tamamlayan, bir kardeşin eksiğini diğeri kapatan..
Her ne olursa olsun yanında olan, iyi günde kötü günde..

İnsan'ın kardeşim dediği dostuna bile anlatamadıklarını rahatlıkla anlatabildiği varlıktır kardeş dediğin..

Kardeş dediğin gereğinde hatalar yapmasına izin verdiğin ama sonrasında kafasına rahatlıkla bir şaplak patlattığın insandır..

Ne kadar kavga ederse edilsin, her zaman barışıp tekrar zevk için gerekirse yumruk yumruğa kavga edilen varlıktır.

Sırf gıcıklık olsun diye sinir ettiğin, o sinir olurkende kendini eğlendirdiğin bir oyuncaktır bazende..

Aranızda kilometreler bile olsa tek yürekte bir olmaktır..

Ağladığını gördüğünde kalbine bin bıçak darbesi yediğin..
Güldüğünde ise içinde kelebeklerin uçuştuğu hislerdir..

Bir gözyaşına dünya'yı yaktığın, kalbini kıran, üzen insanı tek kalemde silebilmeni sağlayacak tek güçtür..

Kardeş tektir..

Ve öyledir ki hayatında kimse kalmasa bile bir tek kardeşinin yanında olacağını bilmek herşeye değerdir..

Ve kardeş sevgisi dünya'daki herşeye bedeldir..

Kardeş dediğin..
Can'ındır.. Hayatındaki tek "Gerçektir.."

Arada Bir..

Bazı şarkılar var insan olsa sarılıp ağlayacağım, söyleyemediklerimi söylediği, solist bağırdıkça sanki benimde avaz avaz bağırdığım.. Bestecisinin söz yazarının cennet’te yerinin hazır olduğu..

Bildiğimiz müzikli sözler veya şiirler.. Bildiğimiz şarkılar işte..

Boşuna demiyorlar bir insanı tanımak için veya ne hissettiğini anlamak için dinlediği şarkılara bakmak yeterlidir diye.. Bir insanın dinlediği özellikle yalnızken dinlediği şarkıları keşfetmek o kişinin günlüğünü okumaya eşdeğerdir diye... Özellikle gece dinledikleri, yalnızken..

Ne gereği varsa sadece geceleri bu kadar derin düşünür insan zaten, en önemli detaylar geceleri aklına gelir, en önemli anıları en unutmak istediği anıları gelir aklına.. Bunlar gelince de aklına, açar o an hissettiklerini en iyi yansıtan şarkıları.. dinlemeye başlar, her şarkı unutulan anılar güzel veya hatırlanmak istenmeyenler başlar sırayla tak tak tak aklına gelmeye.. çorap söküğü gibi bir başladımı durmak bilmez..

Müzik ve koku zaman’ın düşmanıdır ne de olsa..Bir koku ve bir melodi silinmiş bütün anıları geri getirir.. İnsan ne kadar unutmaya çalışırsa çalışsın yine unutamaz, bir yerden patlak verir mutlaka..

İsteyerek unutmasa bile tek bir melodi ile eski güzel bir anı canlanır gözünde, bununla birlikte de bir tebessüm oturur yüzüne..  

Ama insan acı çekmeyide sever bir diğer taraftan.. yoksa bize acı veren şarkıları tekrar tekrar dinleyecek kadar gerizekalı olmazdık. Olsun ama, bu şarkılar bizim eksik taraflarımızı kapatıyor, sanki görünmez bir el gibi yardım ediyor bize, hissettiklerimizi dile getiriyorlar, seviyorlar bizi, bizde onları.. Ne zaman yalnız olsak o görünmez el bizim elimizi tutuyor yalnız hissetmememizi sağlıyor. Üzgün olduğumuzda bizde üzgünüz diyorlar, sevinçliyken bizimle dans ediyorlar, göbek atıyorlar.

İyiki var o görünmez eller, iyiki var bu ruhumuz besleyen şarkılar..

Bana bu yazı’yı yazdıran ve olmadık yerde beni bunalıma sokan şarkı’da buyrun aşşağıda duruyor..

Bu saat’te dinleyince elbet sizde anlarsınız bu yazdıklarımın anlamını, belki dinlerken tekrar okursanız o zaman daha iyi anlarsınız.. 

Kış Görünümlü Bahar

Bakıyorum bakıyorum.. yine sosyal medya’da geziniyorum. Herkes tatil’de, Easter tatili.. Herkes Kıbrıs’ta ya da başka sıcak yerlerde.. Havanın 26 derece’nin altında olmadığı, güneş’in gülümsediği, rüzgar’ın tatlı tatlı insanın tenini okşadığı yerlerde. Bende tatildeyim yanlış anlaşılmasın, 5 günlüğüne Fransa sahillerini dolaştım, özgürce gezdim, tozdum, yedim, içtim oh sefam olsun. Sonra kalktım geri geldim Reading ismi altındaki köyüme.. Kimsecikler yok. Terkedilmiş bir şehir olmuş. Herkes evine gitmiş tatile ben seçtim tabi burda kalmayı..Çalışacak derslerim, yazacak essaylerim var ne de olsa.. Gitmek mantıksız olurdu dedim.

Günler geçti mutfak ve odam arası olmuş Dereboyu, habire tur  atıyorum. Odam evim olmuş, Mutfak’ta Lavazza. Kendi başımıza oturuyoruz mutfakta, çaylar demliyoruz, kahveler içiyoruz, abur cubur yeyip film izliyoruz. Uyuzluktanda ölüyoruz!

 Peki neden evden dışarı çıkmıyorsunuz diye sorarsanız.. Burda olmadıkça bilemezsiniz, hani siz güneşin tadını çıkarıyor gömleklerle geziyorsunuz ya.. Biz burda donuyoruz! Gelmişiz Nisan ayı’na, bildiğimiz Nisan, ama bilmediğimiz ve hiç daha önce karşılaşmadığımız bir Bahar yaşıyoruz.

Öyle bir bahar ki camdan dışarı baktığımızda güneş yerine kar görüyoruz! Hala kaban ve çizme giyiyoruz.. 6 Aydır kış mevsiminin dibine vurduk yani! Bir ada insanı olarak ben güneş enerjisiyle hayat buluyorum kardeşim, 6 aydır güneşli hava günleri iki elin sayısını geçmezken kimse çıkıp bana neden dışarı çıkmıyorsun, gez, dolaş, git bir yerde kahveni iç demesin! Yürürken Rüzgar’ın yüzüme tokat atmasındanmı bahsetsem, yoksa kulağımın elime düşmesindenmi!

Dolabımdaki t-shirtler, çekmecemdeki güneş gözlükleri ve spor ayakkabılarım ağlıyor adeta.. Bizim çıkma zamanımız gelmedimi, geçir bizi üstüne diye bağırıyorlar, ah be canlarım.. Benimde sizi üstüme geçirmeyi ne kadar istediğimi tahmin bile edemezsiniz.. Obür taraftanda kazaklarım sinsi sinsi gülüyor bana, yine bize kaldın keh keh keh diye.

Tabi ben seçtim burada okumayı, bu ülkenin havasını biliyordum ama böylesinide tahmin etmiyordum! 3 Senedir burdayım ilk defa böyle bir hava ile karşılaştım, dışarı çıkıp güneş dansı varsa onu yapasım var.. İnsaf be doğa ana insaf yani.. Bu da can! İnsan güneş istiyor enerjisiz kaldık, bunalıma girdik insaf!

Arkadaşlar allah aşkına.. Bizide düşünerek.. Daha fazla deodorant sıkalım, daha fazla egzoz, daha fazla fabrika gazı YÜKLENİN!!